Hoşça Kal, Vitale

Vitale ile yollarımız Aralık 2014’de keşişti. Karissa’nın dediği gibi bir saplatıydı…  Karanlık ve öldürücü… Büyüleyici ve ürkütücü… Ya çok sevildi ya nefret edildi. Ben sevenlerdenim. Evet, adam kötüydü; içinde bir canavar vardı. Zaten hiçbir zaman iyi olduğunu idda etmedi… Değişeceğini de… Neyse oydu ve onu öyle kabul etmek zorundaydık.

Benim sevme sebebim ondaki gizem oldu sanırım. Sorgulayıp durdum. Neden? Ne oldu? Nasıl bu yola girdi? Ailesi nasıldı? İlişkileri ne yöne gidecekti? Yaşananlardan sonra Karissa ne yapacaktı? Bir katille aynı yatağa girecek miydi? 

Çeviri yapmadan önce orijinalini baştan sona okuyan çevirmenlerden değilim. Bunun iki sebebi var. Birincisi buna zamanım yok. Çevireceğim ve nasıl olsa okuyacağım bir kitabı önceden okumaktansa başka kitaplar okurum diye düşünüyorum. İkincisi ise sonunu bildiğimde ilginçliği kayboluyor, bu da hızımı düşürebiliyor. O yüzden çeviriye başlayıp, ileride netleşek yerleri işaretleyerek gider, mutlaka bir not dosyası açar ve çeviri bittikten sonra baştan sona okur, hem çeviriyi ve yazım hatalarını kontrol eder, hem de o tür yerleri netleştiririm.

Bu yüzden Gözlerindeki Canavar’a başladığımda da bu soruların yanıtını bilmiyorum. Bu kez bitince de öğrenemedim. Bir çok şey havada kadı. Hatta bazı okurlardan bu yüzden tepki aldı. Oysa bu, serinin ilk kitabıydı. Dolayısyla bu soruların cevabı Ruhumdaki Canavar’a kaldı.

Ruhumdaki Canavar dün öğlen itibarıyla teslim edildi. Yani ben bu soruların yanıtlarını öğrendim. 😀

Gözlerindeki Canavar, Karissa’nın ağzındandı. Ruhumdaki Canavar’da ise Vitale’yi dinliyoruz. Güzel olan şey, ilk kitapta Karissa’dan dinlediğimiz olayların aynısı değil Vitale’nin anlattıkları. İlk kitabın kaldığı yerden sözü Vitale alıyor. Yani hem sonrasında olanları, her şeyin nasıl sonuçlandığını öğreniyoruz hem de ilk kitapta havada kalan sırları. Bütün soruların cevapları var. Elbette bu cevaplar bende saklı. 😀 Evleniyorlar mı sorusuna gelice… Okuyup görün. 😀

#Vitale diyor ki:

Sırlar tuhaf şeylerdir. Kendinize saklarsınız; başka kimsenin duymadığı gizli düşüncelerdir. Ruhunuzun en derin kısımlarını kendinize saklayıp insanların sadece yüzeyi görmesine izin verdiğinizde diğer kişilerin size yaklaşması, sizi yakından tanıması zordur. Yine de bazı sırların açığa vurulmadan kalması daha iyidir bence.Bazı sırların öldürme gücü vardır. İmha etme gücü. Her birimiz içimizde nükleer silahlar barındırırız; parmaklarımız ateş etmeye hazır bir halde tetiğin üzerindedir. Çoğumuz o tetiği çekeriz. Bazılarımız ise çekmez.

İşte böyle. 😀