Bir Çevirmenin Dünyası

Merhaba

Bundan birkaç yıl önce kızımın dolduruşuyla “Bir Çevirmenin Dünyası” diye çıktım yola… 

Neden çeviri dünyası derseniz iki sebebi vardı.

Birincisi, uzun yıllar aktif olarak çalışıp emekli olunca çeviri işiyle tanıştım ve çok sevdim. Bu vesileyle sizlerle kendi çevirilerimi; onları yaparken neler yaşadığımı, neler hissettiğimi; bir kitabın yayına hazırlanma aşamasında bir çevirmenin yaşadıklarını paylaşmak istiyordum. Heyecanımıza ortak olmanızı sağlamaktı hedefim.

İkincisi ise karşımıza çıkan çeviri hatalarını; dil bilmenin yeterli olmadığı bu mesleğin zaman zaman ne hallere gelebileceğini; en ufak dikkatsizliklerin nelere mal olabileceğini göstermeyi amaçlıyordum. Gerek kitap okurken gerekse film izlerken bizlere “Yok artık!” dedirten kullanımları hep birlikte paylaşalım istiyordum. Belki de böylelikle kişilerin bu işe daha önem vermelerini, “Yaa ne var iki satır, çevirisin sen,” demekle olmadığını görmelerini sağlayabiliriz diye düşünüyordum.

Ancak bir süre sonra okuduğum kitapları, zaman zaman yaşadıklarımı sizlerle paylaşmak istedim; bazen gündeme sessiz kalamadım ve kişisel bloga döndü olay.

Ben kim miyim?

Adım Arzu Altınanıt…

Bir anneyim…  “Çeviri mikrobunu bana sen bulaştırdın,” diyen kocaman bir kız annesiyim. Farklı iki alanda iki üniversite bitirmiş olsa da annesinin yolundan giden ve bundan büyük keyif alan bir kızım var. Üstelik artık sadece kızım değil, arkadaşım, dostum, sırdaşım, meslektaşım ve en acımasız eleştirmenim. Kısacası hayattaki en büyük gururum…

 

Bir hayat arkadaşıyım… Hayatımda olması en büyük şansım olan bir hayat arkadaşına sahibim.

Bir öğretmenim… Yüzlerce öğrenci yetiştirmiş; hepsini hala seven ve onların güzel haberlerini aldıkça mutlu olan bir öğretmenim.

Bir emekliyim… Uzun yıllar öğretmenlik yaptıktan sonra bir İngiliz yayınevinde çalışıp emekli olmuş; İstanbul’u terk ederek Bodrum’a kaçmış. İstanbul’u özlese de asla geri dönmeyi düşünmeyen ve Bodrum kışının tadını çıkartan bir emekliyim.

Bir öğrenciyim… Her gün yeni şeyler öğrenmenin yanında, 50 yaşından sonra İtalyanca öğrenmeye çalışan; İngiliz aksanıyla İtalyanca konuşmaya çalıştığı için öğretmenini deli eden bir öğrenciyim.

Bir çevirmenim… Bu işi çok seven; kendi romanını yazma düşü kuran ama bunu gerçekleştirmek için hiç bir adım atmayan; çevirdiği her kitabı kendisi yazmış gibi sahiplenen bir çevirmenim..

Bir hayvan severim. Evindekiler yetmezmiş gibi sokakta gördüğü her hayvanı mıncıklayan, hayvanları sevmeyenlerin insanları da sevmeyeceğini inanan, insanların onlara nasıl kötü davrandıklarını, nasıl işkence ettiklerini anlamayan ve o tür insanları parçalamak isteyen bir hayvan severim.

Bir deniz ve doğa aşığıyım… Denizden uzak bir yerde yaşamayı düşünemeyen; orman yangını duyduğunda gözleri dolan bir deniz ve doğa aşığıyım.

Bir kitap kurduyum… Durakta beklerken bile çantasından kitabını çıkaracak kadar kitap kurduyum.

Bir sinema tutkunuyum. Oscar filmlerini Oscar törenlerinden önce seyretmek için bin bir takla atan, arka arkaya bir kaç film izleyebilen; söz konusu Avrupa sineması olunca en sıkıcı filmi bile izlemeden bırakmayan bir sinema tutkunuyum.

 

Tüm bunlara bir de blog yazarlığı eklendi. Büyümeyi reddettiğim sürece başka yepyeni sulara yelken açacağımdan eminim. 🙂