Çok sıkıldım çok…

Çok sıkıldım çok… Eminim hepiniz benim gibi hissediyorsunuz. Gündem öyle hareketlendi, öyle çirkinleşti, öyle insani duygulardan uzaklaştı ki bunaldım. İçimden hiç bir şey yapmak gelmiyor artık.

Günlerdir bir şeyler yazmak istiyorum. Çeviri ile ilgili yeni bir şeyler paylaşmak istiyorum sizlerle; içimden gelmiyor. Varsa yoksa ses kayıtları, seçim, yolsuzluklar, ölümler, hakaretler… Dayanamıyorum artık.

Çalışamaz oldum.

Çünkü…

– Hiç açılmayan televizyonum kapanmaz oldu; arka fonda sürekli ses var.

– Twitter ve Facebook sürekli açık ve ben çok sık yeni ne var diye kontrol eder hale geldim.

– Bunları kapattığımda bir şeyler kaçırıyorum hissi yaşıyorum sürekli.

– Gözlerime, kulaklarıma inanamadığım olaylarla dolu beynim; konsantre olamıyorum.

– İnternet o kadar yavaşlatıldı ki çalışma hızımı düşürdü. Sonuçta biz çevirmenlerin çok aktif olarak kullandığı bir şey internet.

Artık hiç bir şey düşünmeden, dikkatim dağılmadan çalışmak istiyorum.

Akşamları neler oluyor diye bir kaç kanal arasında dolanıp durmaktansa ayaklarımı uzatıp film izlemek istiyorum.

Dışarıda olduğum süre içinde telefonumdan Twitter’ı takip etmeden o anın tadını çıkartmak istiyorum.

Ekmek almaya giden çocukların, hakkını arayan gençlerin, görevlerini yapan insanların ölmediği; siyasilerin halka ve birbirlerine hakaret etmediği; kendi çıkarları için değil, halkın çıkarları için çalıştıkları bir ülkede yaşamak istiyorum. Ah Çocuk

Özgürlüklerimin, düşüncelerimin, canımın siyasi çıkarlara alet edilmediği; özgürlüğüm için mücadele ettiği zaman tehdit edilmediğim bir yaşam istiyorum. Sayın Başbakan

Sabahları uyandığımda güzel bir şeyler duymak, güne keyifle başlamak istiyorum.

Uyuduğum için vicdan azabı duymamak; neler kaçırıyorum duygusundan kurtulmak istiyorum.

Çok şey mi istiyorum?